Beroemd onderzoek naar menselijke seksualiteit gecompromitteerd door tienergrappen

Een nieuw rapport onthult dat een opmerkelijk onderzoek naar menselijke seksualiteit van twee decennia geleden waarschijnlijk enorm opgeblazen cijfers had, grotendeels omdat jonge mensen het grappig vonden om zichzelf als iets anders dan heteroseksueel te identificeren.

Sommigen beweerden homo- of biseksueel te zijn in het brede gezondheidsonderzoek dat bekend staat als Add Health, dat in 1994 begon. Andere bevindingen, zoals hoeveel jonge mensen kunstmatige ledematen hadden, werden ook in twijfel getrokken.

Jaren later, toen onderzoekers de deelnemers bleven opvolgen, was een aantal van degenen die zichzelf als homo of biseksueel hadden geïdentificeerd op mysterieuze wijze ‘het rechte pad opgegaan’.

De eerste bevindingen over seksualiteit hadden onderzoekers destijds verbijsterd, maar werden niet verdacht grotendeels onbetrouwbaar te zijn.

Voorafgaand aan het onderzoek schatten veel experts dat ongeveer 1 procent van de jongeren biseksueel of homoseksueel was. In het onderzoek werd 5 tot 7 procent als zodanig geïdentificeerd.

Maar liefst 70 procent van de vermeende ‘niet-heteroseksuelen’ bleek zich niet langer als zodanig te identificeren.

“We hadden moeten weten dat er iets niet klopte”, zegt Ritch Savin-Williams van de Cornell University.

Samen met Kara Joyner, van Bowling Green State University, werd Savin-Williams uitgenodigd om een essay te schrijven voor het tijdschrift Archives of Sexual Behavior om de erfenis van de studie aan te pakken.

“Zeventig procent van de beweerde”

niet-heteroseksuelen’ identificeren zich niet langer als zodanig.”

“We bieden dit essay, met gegevens, aan om dergelijk verkeerd wetenschappelijk werk in de toekomst te voorkomen”, schreven ze gezamenlijk.

Tussen 1994 en 2008 namen meer dan 14.000 jongeren deel aan Add Health om de contextuele variabelen te beoordelen die betrokken zijn bij verschillende sociale of familiale situaties.

De vermoedelijke motivaties achter de valse antwoorden zijn onder meer een verkeerd begrip van de vragen of een poging om grappig te zijn in de meeste gevallen.

“Ik kan net zo goed tegen een grap als tegen de volgende academicus”, zei Savin-Williams. “We moeten voorzichtig zijn wanneer we ons onderzoek doen dat onze seksuele minderheidsdeelnemers representatief zijn voor de homojongerenpopulatie, zodat we hun leven nauwkeurig en adequaat kunnen weergeven.”