Counselingcentrum van Cherry Creek biedt op sekstherapie gerichte interventies voor stellen om worstelde relaties weer op te bouwen

Verkorte versie: Het Counseling Center van Cherry Creek, gevestigd in Denver, Colorado, moedigt koppels aan om verantwoordelijkheid te nemen voor hun relatieproblemen. Jenny Glick richtte de praktijk zes jaar geleden op om zich te specialiseren in relatiegerichte therapie, en zij en haar collega’s helpen cliënten groeien en gezondere verbindingen te ontwikkelen. Het centrum geeft cliënten meer duidelijkheid over hun eigen leven en relaties, en vraagt hen na te denken over hoe ze de gezondheid van hun partnerschappen kunnen saboteren.

Het counselingcentrum van Cherry Creek-oprichter en therapeut, Jenny Glick, is direct in haar benadering van relatietherapie.

“Als we een relatie hebben, moeten we leren hoe we dingen niet persoonlijk moeten nemen en hoe we onszelf kunnen definiëren”, zei ze. “We moeten leren nieuwsgierig te zijn, zelfs als we boos en gekwetst zijn. De meeste mensen weten niet hoe ze dat moeten doen, en daarom lopen ze vast. Ze moeten leren hoe ze zelf volwassen kunnen worden.”

Jenny Glick heeft het Counseling Center van Cherry Creek opgericht om mensen te helpen samenwerken aan hun relaties.

Dit idee van “klanten laten opgroeien” is een principe waar Jenny en haar collega’s – Cara Allan en Margie Kaems – hun carrière op hebben gebouwd. De meeste cliënten weten dat ze ruzies escaleren of hun partners uitlokken, maar ze hebben niet de tools die nodig zijn om een gezondere dynamiek te ontwikkelen. Met rechttoe rechtaan therapie helpen Jenny en haar team cliënten om nieuwe wegen te vinden.

“Ik heb het gevoel dat zoveel van wat ik doe mensen helpen opgroeien”, zei Jenny. “Je zegt dat je van je partner houdt, maar je mishandelt je partner. Ik hou van mijn hond, maar ik mishandel haar nooit. Liefde is niet het tegenovergestelde van haat. We schakelen tussen liefde en haat. We zeggen, ik hou van mijn partner, zolang als ze doen wat ik wil dat ze doen.'”

Jenny besefte dat ze haar counselingvaardigheden, de lessen die ze had geleerd uit haar eigen 18-jarige huwelijk en haar geloof in op koppels gerichte strategieën kon gebruiken om een unieke therapiepraktijk te creëren in Denver, Colorado. Ze vond haar praktijk nodig omdat veel therapeuten in haar omgeving niet gespecialiseerd waren in paren.

“Ik heb veel counselingsessies voor stellen gehad die niet geweldig waren”, zei Jenny. “Ze zullen individuele therapie en relatietherapie doen, maar ze zijn niet echt getraind in het effectief werken met twee mensen in de kamer – wat een totaal andere dynamiek is.”

Ze legt dit onderscheid uit tussen therapeuten die relatietherapie geven en relatietherapeuten.

“Het is het verschil tussen het zien van uw huisarts en het zien van uw gynaecoloog,” zei ze. “Als je iets specifieks moet aanpakken, wil je een specialist zien, want dat is wat ze de hele dag zien.”

Het belangrijkste verschil dat Jenny ziet tussen relatietherapie en individuele therapie is de onmogelijkheid om te voorzien in wat ‘onvoorwaardelijke positieve waardering’ wordt genoemd. In deze praktijk, gebruikelijk in een-op-een therapie, valideert een therapeut de gevoelens van een cliënt. Onvoorwaardelijke positieve waardering is moeilijk – zo niet onmogelijk – in relatietherapie.

“Als je twee mensen in de kamer hebt, kan ik niet zeggen: dat klinkt heel moeilijk, hoe voel je je?'” zei ze. “Je zou gewoon een mengeling van gevoelens hebben, wat ze thuis al hebben. Ze hebben geen weg vooruit.”

In plaats daarvan biedt Jenny klanten methoden om hun begrip van elkaar te verbeteren. De meeste cliënten weten dat ze problemen hebben in hun relaties, maar weten niet hoe ze die problemen aan anderen moeten beschrijven.

Jenny’s team in het Centrum bestaat uit Margie Kaems en Cara Allan.

‘Ik ben niet pathologiserend,’ zei Jenny. “Ik zie geen vastzittende plekken omdat er iets mis is met de persoon. Als iemand vastzit, zie ik dat ze vaardigheden moeten leren.”

In plaats van strategieën aan te bieden die gebruikelijk zijn in individuele therapie, vraagt Jenny koppels om hun eigen medeplichtigheid aan de relatieproblemen te overwegen – in plaats van hun partners de schuld te geven.

“We weten niet hoe we onszelf moeten reguleren”, zei ze. “Dat is als persoonlijke groei. Ik vraag klanten om na te denken, hoe kan ik stoppen met gedragen als een puber en me gedragen als een volwassen man of vrouw? Het antwoord is dat ze dingen niet persoonlijk moeten opvatten, en in plaats daarvan nieuwsgierig moeten worden naar hun partner en kijken op hun eigen verantwoordelijkheid.”

Een van de grootste problemen die Jenny in relaties ziet, is dat stellen niet weten hoe ze op seksueel gebied moeten verwoorden wat ze van hun partners willen.

“Het grootste deel van ons sekstherapiewerk heeft betrekking op een kloof in verlangen of een niet-overeenkomend verlangen”, zei ze. “Iemand wil altijd meer dan de ander. Dus leren we stellen over eetlust. Dat vat je niet persoonlijk op – het gaat niet om jou.”

In plaats van boos te worden over de desinteresse van een partner in seks, stelt Jenny voor dat stellen afwijzing zien als een mogelijkheid tot communicatie. Vaak begrijpt een lid van het paar niet wat de ander wil.

Jenny vraagt haar klanten hoe ze hun slaapkamergeluk kunnen beperken.

“Ik zeg: hoe maak je het moeilijk voor je partner om seks met je te willen hebben?”, zei ze. ‘Misschien zeg je tegen haar: Hé, wil je seks hebben?’ Dat is niet erg uitnodigend. Dat is helemaal geen goede come-on. Ik heb de situatie niet opgewarmd of enige verwachting gewekt.”

Een van de redenen waarom Jenny denkt dat zoveel stellen ontevreden zijn over hun seksleven, is dat ze als kinderen niet leren dat seks leuk moet zijn. In plaats daarvan richt seksuele voorlichting in de Verenigde Staten zich vooral op de nadelen van seksuele activiteit.

“Ons sekssysteem in dit land laat kinderen volledig in de steek”, zei Jenny. “We leren onze kinderen niet over plezier, we leren ze over soa’s, zwangerschap en onthouding.”

Dit falen in seksuele voorlichting heeft gevolgen gehad tot ver in de volwassenheid. Het probleem komt vooral voor bij vrouwen, die vaak niet weten hoe ze prioriteit moeten geven aan hun verlangens in de slaapkamer.

“Meisjes zien alleen de foto van de eileiders en het vaginale kanaal”, zei ze. “Ze leren niets over een orgasme, de clitoris of plezier. Het is dus geen verrassing als we werken met vrouwen van in de dertig, veertig en vijftig die niet weten hoe ze moeten vragen wat ze willen. weten dat ze kunnen vragen wat ze willen.”

Jenny gelooft dat de belangrijkste factor bij het creëren van een gezonde therapeutische relatie het opbouwen van een sterke band met haar cliënten is.

“Therapie werkt het beste als je je verhoudt tot je cliënt. Als je authentiek en verbonden bent met jezelf, en je wendbaar kunt zijn in de relatie, zijn klanten tevreden,” zei ze. “Mensen vinden het prettig om met mij samen te werken omdat ik mensen geen advies geef, ik houd een spiegel voor en zeg: dit is wat ik zie.”

Specifieke, gerichte strategieën voor relatietherapie werken, en cliënten die kiezen voor het Counseling Center van Cherry Creek zien de resultaten. Jenny beschrijft haar rol in de positieve veranderingen die koppels in hun leven aanbrengen.

“Het is mijn taak om mensen te helpen hun eigen helderheid te openen. Ik hou van mensen en geniet van wat ik doe, en ik vertrouw erop dat ze weten wat het beste voor hen is,” zei Jenny. “Ik ben gewoon een mens die menselijke relaties heeft met andere mensen.”