De heren terugbrengen

Het andere weekend reisde ik van Florida naar Chicago voor een korte vakantie. Om de een of andere reden kon ik mijn stoel in het vliegtuig niet kiezen tijdens het boeken van mijn ticket, dus ik kwam vast te zitten met de beste stoel in het vliegtuig: midden op de laatste rij.

Ik zat tussen twee mannen in die allebei minstens 15 jaar ouder waren dan ik.

Meteen begonnen ze allebei te kletsen. Ik ben meestal een praatgrage Kathy, maar ik moest echt een paar artikelen schrijven en zou de twee en een half uur durende vliegtuigrit gebruiken om wat werk gedaan te krijgen.

Toen de man aan de linkerkant ontdekte wat ik deed voor de kost, dat ik een gecertificeerde datingcoach ben en auteur van vier boeken, begonnen de vragen naar buiten te komen zonder dat er een einde in zicht was.

Ik besloot om gewoon van het gesprek te genieten en te ontspannen. In het begin was de discussie en zijn gevoel voor humor brutaal, maar toen hij eenmaal wat wodka in zijn bloedbaan kreeg, veranderde het in intimidatie van de grenslijn.

Hij probeerde te raden hoe oud ik was. Ik heb goede genen en de meesten kunnen mijn exacte leeftijd niet raden. Hij dacht dat ik eind 20 was (ik ben eigenlijk 36) en ik vermoedde zijn exacte leeftijd, die 48 was.

Hij reageert dan met: “Ik ben eigenlijk beter in het raden van de bh-maat. Hmm36 C.”

Ik was helemaal geschokt.

Hoe denkt een 48-jarige man dat het OK is om de bh-maat van een vreemde te raden?! Als ik in een bar was, zou ik hem een engerd noemen en weglopen. Ik zat echter nog een uur vast in een vliegtuig naast hem.

Ik antwoordde geïrriteerd: “Je hebt het mis.”

Hij reageert met een nog grovere reactie: “Goh, die moet je er echt goed in hebben!”

Hoe reageert een vrouw daarop?

Ik wilde zeggen: “Nou, ik zou je hoofd graag in het bagagevak willen stoppen.” In plaats daarvan haalde ik mijn oordopjes uit en zette mijn iPod aan om zijn gebrabbel te overstemmen en de rest van de nu ongemakkelijke vliegtuigrit mee te krijgen.

Ik wou dat die ervaring mijn laatste slechte manier was geweest tijdens mijn korte trip van wat ontspannend moest zijn, maar toen ik naar huis reisde, had ik er nog een.

Mijn vlucht vloog erg laat naar Tampa en met een vertraagde tussenstop kwam ik pas om bijna 01.00 uur in Florida aan? Maandag. Ik had geparkeerd op het economy-terrein en moest de shuttle naar het parkeerterrein nemen.

Ik pakte mijn koffer, liep naar buiten en stond als eerste in de rij voor de bus. Anderen filterden achter me en we wachtten. Na ongeveer vijf minuten arriveerde de shuttlebus en parkeerde met de deur recht voor me.

De chauffeur opende de deur en terwijl ik voorover boog om mijn koffer te pakken om de trap op te lopen, rende een oudere man voor me uit, duwde me aan de kant en rende de bus in om de eerste stoel te pakken.

“Ik wil de revolutie beginnen

om de heren terug te brengen.”

Nogmaals, ik was helemaal geschokt.

Ik stond daar met mijn mond open, sprakeloos. Deze man zag er minstens 65 uit – misschien ouder.

Ik weet niet of hij dacht dat het een leeftijd was voordat schoonheid of de bus hem zou verlaten, maar wanneer is het ooit gepast om een vrouw aan de kant te duwen?

Ik liep achter hem aan de bus in, gaf hem het boze oog en ging een paar stoelen verder zitten. Ik weet niet wat zijn haast was, maar we kwamen nog steeds op hetzelfde moment op dezelfde plek aan. Mij aan de kant duwen heeft hem geen tijd bespaard.

Ik zou hem een lesje manieren hebben gegeven, maar om 1 uur ’s nachts Ik was veel te moe van het reizen.

Terwijl ik daar half in slaap zat op weg naar mijn auto, wist ik niet door welke situatie ik meer verbijsterd was: een man die ik pas een paar minuten ken die over mijn borsten praat of iemand die me fysiek duwt.

Dit soort gedrag lijkt de norm te zijn.

Wat is er ooit gebeurd met manieren, met mannen die vrouwen als dames behandelen en deuren voor hen openen, ze niet opzij duwen zodat ze als eerste kunnen gaan? Wat is er met de heren gebeurd? Waar zijn ze naartoe?

Ik zou het heel graag willen weten, omdat ze in dit tijdperk maar weinig lijken.

Ik ben opgegroeid in het Midwesten en was gewend aan moraal, waarden en manieren. We hebben bedankkaartjes gestuurd. We werden opgevoed door alsjeblieft en dankjewel te zeggen, deuren te openen en stoelen uit te trekken.

Ik begrijp gewoon niet waar dat allemaal is gebleven. Ik hou ervan als een man me als een dame behandelt en alle juiste dingen doet. Misschien ben ik gewoon ouderwets, maar ik weet dat ik een geweldige vrouw ben die het verdient om als zodanig behandeld te worden.

Ik geloof dat de afbraak van het morele weefsel van de samenleving gedeeltelijk is hoe we onze kinderen opvoeden en gedeeltelijk hoe we ons door andere mensen laten behandelen.

En natuurlijk moeten we allemaal anderen behandelen zoals we zelf behandeld willen worden. Het is verbazingwekkend als je je uiterste best doet om een vreemde te helpen en hoe het effect al rimpelt door kleine dingen te doen.

Ik wil een revolutie beginnen, de revolutie om de heren terug te brengen.