Dr. Robin Tinghitella: Animal Mate Choice is verfijnder dan we denken

De 411: Met haar onderzoek in meer dan een dozijn wetenschappelijke publicaties, krabt Dr. Robin Tinghitella, een vooraanstaand gedragsecoloog aan de Universiteit van Denver, nog maar net het oppervlak van haar werk over de keuze van een diersoort.

Als je denkt dat je niets gemeen hebt met een krekel als het gaat om het kiezen van iemand om te daten, dan wil je misschien nog een keer nadenken.

Het werk van Dr. Robin Tinghitella is misschien gericht op niet-menselijke dieren, maar dat betekent niet dat wij mensen niets kunnen leren.

Als gedragsecoloog aan de Universiteit van Denver is het de taak van Tinghitella om te kijken naar de communicatie tussen de seksen en de subtiele signalen die dieren gebruiken om de kwaliteit van een partner aan te trekken en te beoordelen.

“Ik denk veel na over wat de signalen zijn die dieren gebruiken om met partners te communiceren en de selectiedruk of -beperkingen in hun dagelijks leven die van invloed zijn op wanneer en hoe ze die signalen gebruiken en wat vrouwtjes drijft om bepaalde paringsbeslissingen te nemen,” zei ze. .

Tinghitella was zo vriendelijk om de details van haar laatste onderzoek met mij te delen en uit te leggen hoe complex het paargedrag van dieren zoals insecten en vissen kan zijn.

In haar studie “Mannelijke en vrouwelijke krekels moduleren hun verkeringsgedrag afhankelijk van vrouwelijke ervaring met partnerbeschikbaarheid”, onderzocht Tinghitella Acheta domesticus-krekels om te bepalen wat variatie in vrouwelijke partnervoorkeuren veroorzaakt binnen een mensenleven en onder welke omstandigheden die voorkeuren veranderen.

De krekels werden in groepen verdeeld, afhankelijk van hun “leeftijd” en paringservaringen en werden gehuisvest in isolatie, populaties met een lage dichtheid of populaties met een hoge dichtheid met andere krekels.

Dr. Robin Tinghitella’s recente studie onderzoekt wat de oorzaak is van variatie in de partnervoorkeuren van vrouwelijke krekels.

Onder deze omstandigheden merkte Tinghitella twee patronen op:

1. Vrouwtjes die in populaties met een lage en hoge dichtheid gehuisvest waren, hadden meer kans om verkering te initiëren dan die in isolement.
2. Mannen waren in staat om de eerdere ervaring van een vrouw te beoordelen, “misschien door variatie in hoe vaak vrouwen hen benaderden”, en gaven de voorkeur aan het hof maken van vrouwen die een hoge dichtheid ervoeren.

Dit tweede patroon zou kunnen suggereren dat “mannen partnercompetitie beoordelen met behulp van socioseksuele signalen die zijn afgeleid van potentiële partners en hun gedrag dienovereenkomstig aanpassen.”

“Het verkeringsgedrag van mannen en vrouwen was flexibel, afhankelijk van het aantal partners dat vrouwen eerder in hun leven tegenkwamen,” zei Tinghitella.

Tinghitella breekt het nog verder uit door te zeggen dat partnervoorkeuren veel flexibeler zijn dan we ooit dachten, en er is ruimte om te begrijpen hoe ervaring kan interageren met zaken als leeftijd om de beslissingen die we nemen bij het kiezen van onze partners te beïnvloeden.

“Koppelingsbeslissingen kunnen veranderen afhankelijk van verschillende kosten die individuen in hun leven tegenkomen, of dat nu de kosten zijn van de tijd die gepaard gaat met het zoeken naar een andere partner of een externe kracht zoals roofdieren die kosten oplegt aan signaalproductie of het zoeken naar partners,” ze zei.

Hoewel ze pas in haar derde jaar aan de Universiteit van Denver zit, ziet Tinghitella haar carrière uiteindelijk evolueren naar het opleiden van collega’s om wetenschapscommunicators te worden en mensen enthousiast te maken voor de magie die in het veld bestaat.

“Ik denk dat partnerkeuze een boeiend gebied is dat van nature aantrekkelijk is voor een breed publiek, omdat we dit allemaal doen, dus we hebben er allemaal een mening over of een vraag over,” zei ze. “Op de lange termijn wil ik wegen zoeken om mijn werk en het werk van anderen te delen met een breed, niet-gespecialiseerd publiek. Ik denk dat het een geweldige manier is om het proces van de wetenschap en de soorten vragen die we kunnen behandelen te introduceren. “

Dr. Robin Tinghitella bestudeert interacties tussen de seksen in een poging de oorsprong en het behoud van variatie in seksuele signalering en partnerkeuze te begrijpen.

Ook wil ze degenen die denken dat ze een hekel hebben aan wetenschap aanmoedigen om dit soort studies een kans te geven.

“We kunnen geen aannames doen over hoe de patronen die ik heb ontdekt bij het kiezen van een partner voor dieren vergelijkbaar of verschillend zijn van de keuze van een menselijke partner,” zei ze. “Deze dingen moeten worden getest, en er is veel meer aan de hand met onze situatie, maar ik denk dat het zeker gemakkelijk is en leuk kan zijn om de parallellen voor te stellen.”

Ga voor meer informatie over Dr. Robin Tinghitella en haar werk naar tinghitellalab.weebly.com.