Herschrijven van de regels van “Hij is gewoon niet zo in jou”

Als het gaat om het beginnen met een nieuwe man, heb ik één advies voor homomannen: NS niet doen wat ik vroeger deed .

Wat ik specifiek bedoel, is dit: eet niet een hele cheesecake terwijl je “He’s Just Not That Into You” herhaaldelijk kijkt en besluit dat je je hele benadering van daten gaat aanpassen op basis van de concepten in de film.

Ik heb dat op de harde manier geleerd datingregels voor meisjes en jongens zijn niet altijd van toepassing op homomannen .

Nee, ik nodig je niet uit om lid te worden van een broederschap.

Ik heb het over het hele “Wie moet met wie contact opnemen en wanneer en hoe vaak en ZAL HIJ VAN MIJ HOUDEN?” raadsel dat we vaak tevergeefs proberen op te lossen na een veelbelovende eerste date of twee.

Volgens de krachttoer van de film (en ook het bestsellerboek, denk ik) is dat HJNTIY, als een man je weer wil zien, hij zal het laten gebeuren .

De rol van de vrouw zou gewoon moeten zijn om achterover te leunen, zich te concentreren op andere dingen in haar leven en in het algemeen te voorkomen dat ze eruitziet als een wanhopige kattendame totdat hij de eerste stap zet en verdere communicatie initieert.

Dit concept is nauwelijks exclusief voor de film in kwestie.

Het advies om jezelf meer onbeschikbaar te laten lijken en “hard to get” te spelen om een man te verleiden om achter je aan te gaan, bestaat waarschijnlijk al sinds het begin der tijden.

Adam had waarschijnlijk zoiets van: “Wauw, Eva is zo’n onafhankelijke vrouw – ze eet appels en leeft haar zondige leven en zo. Ze lijkt niet al te geïnteresseerd in mij. OK, IK WIL HAAR!”

(Ik ben er vrij zeker van dat ik de Bijbel gewoon verkeerd heb begrepen, maar wat dan ook, we gaan ermee aan de slag voor het doel van dit artikel.)

“Rechtstreeks zijn wil

bespaart u tijd en energie.”

Nou, dingen kunnen troebel worden.

Een tijdje dacht ik dat ik nooit contact met mannen moest opnemen ooit – wat uiteindelijk betekende dat ik nogal wat eerste dates heb gehad en nooit heb opgevolgd, vooral als ik geïnteresseerd was. (Dit is absurd, ik weet het.)

En toen de man niet zou volgen, nam ik aan dat hij was dat gewoon niet zo voor mij en hield het in beweging – nooit overwogen dat hij had kunnen proberen aan dezelfde kant van de bal te spelen als ik.

Hij vatte mijn stilzwijgen waarschijnlijk op als… ik ben gewoon niet zo in hem – terwijl we echt geen van beiden wisten wat de ander dacht, omdat er absoluut geen dialoog plaatsvond.

En nu doet mijn hoofd pijn van het denken over wat een moeizaam spel Vroeger veranderde ik daten in.

Uiteindelijk heb ik gemerkt dat het het gemakkelijkst is om weinig tot geen aandacht of moeite te steken in communicatiepatronen na de datum en gezondste benadering voor homomannen, omdat je in een bepaald datingscenario terechtkomt, jij bent beide mannen .

Waarom zou je dat principe niet toepassen op alle stadia van het datingproces?

Als er wederzijdse interesse is, moet het aan jullie beiden zijn om contact op te nemen.

Natuurlijk, door openlijk contact op te nemen met een man waarin je geïnteresseerd bent, loop je het risico dat je beschikbaar lijkt.

Maar ik bedoel – en dit zou een totaal radicaal concept kunnen zijn – misschien is beschikbaar lijken niet zo erg als echte liefde het einddoel is.

Dus als je gisteravond een leuke tijd hebt gehad op een date en je wilt de gast weer zien, doe Maar en bel hem. Denk er niet eens over na.

Als je op deze manier recht door zee bent, bespaar je tijd, energie en – als je op mij lijkt – veel stress-eten.

Als jullie klikken, weet je het eerder. Als je niet klikt, weet je dat ook eerder.

En als hij helemaal niet reageert, dan? hij is gewoon niet zo in je geïnteresseerd. Maar deze keer weet je het tenminste met een relatieve hoeveelheid zekerheid.

Hoe ben je van plan om de regels van “He’s Just Not That Into You” te herschrijven? Lezers, ik ben benieuwd wat u te zeggen heeft!