Hoe speel je moeilijk om te krijgen

Hard to get spelen doet me denken aan een spelletje tikkertje – je bent “het” en je brengt de hele tijd door op de speelplaats om achter mensen aan te rennen die van je weglopen. Dat was een van die games die angst bij me veroorzaakte. Waarom zou ik consequent iemand achtervolgen die niet bij mij in de buurt wil zijn?

Nou, het nummer één antwoord is zelfvertrouwen. Op de basisschool hebben de meeste kinderen het zelfvertrouwen van een broodrooster. Dus onderwerpen we onszelf aan deze zelfspotspellen om ergens deel van uit te maken. De echte vraag is: waarom gaan we door met deze spelletjes als we zelfzuchtige volwassenen zijn met banen, auto’s, een hbo-opleiding en een fatsoenlijke plek om te wonen?

Voor een man (hoewel ik er geen ben), neem ik aan dat het de spanning van de achtervolging is die ervoor zorgt dat je hard to get speelt met een vrouw met wie je net bent begonnen met daten. Ik snap het tot op zekere hoogte. Ik zou niet naar een sollicitatiegesprek gaan, mezelf op het bureau van de human resource-man werpen en mijn onsterfelijke liefde voor bedrijf X belijden. Ik zou het cool doen, doen alsof het bedrijf blij zou zijn me te hebben, en dan een waanzinnige onaangename overwinningsdans zodra de baanaanbieding op mijn pad is gekomen.

Daten lijkt veel op een sollicitatiegesprek. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, een vrouw wil geen man die zich helemaal op haar stort op de eerste date. We willen de ridder in glanzend harnas – de man die cool, kalm en beheerst is, die opties heeft, die opties heeft afgewogen en er uiteindelijk voor heeft gekozen om bij de jouwe te zijn.

Zo willen vrouwen dat je hard to get speelt. Wees niet gemeen, neem geen week de tijd om terug te bellen, laat haar niet huilen of eet geen liter ijs. Gooi haar gewoon een paar curveballs en geef haar het gevoel dat ze het heeft verdiend.