Kinsey-directeur Sue Carter – Hoe haar focus op relaties een nieuw perspectief op het instituut brengt

In november 2014 werd de veelgeprezen bioloog Sue Carter benoemd tot directeur van The Kinsey Institute, dat bekend staat om zijn baanbrekende vooruitgang in onderzoek naar menselijke seksualiteit. Met als specialiteit de wetenschap van liefde en partnerbinding gedurende haar hele leven, streeft Sue ernaar om het 69+ jaar van invloedrijk werk van het Instituut te behouden en tegelijkertijd de focus uit te breiden naar relaties.

Toen Dr. Alfred Charles Kinsey in 1947 het Institute for Sex Research oprichtte, veranderde dit het landschap van hoe menselijke seksualiteit wordt bestudeerd. In de ‘Kinsey-rapporten’, gebaseerd op interviews met meer dan 11.000 mannen en vrouwen, konden we eindelijk zien aan welke soorten seksueel gedrag mensen deelnemen, hoe vaak, met wie en hoe factoren zoals leeftijd, religie, locatie en sociale -economische status van invloed op dat gedrag.

Sue Carter werd in november 2014 directeur van The Kinsey Institute.

Deel uitmaken van deze gerespecteerde organisatie is een eer, dus toen Sue Carter in 2013 het telefoontje kreeg dat ze was genomineerd als directeur, was ze zeker vereerd, maar eerlijk gezegd ook geschokt. In die tijd was ze hoogleraar psychiatrie aan de Universiteit van North Carolina, Chapel Hill en was ze niet op zoek naar een nieuwe baan. De gedachte om zo’n belangrijke rol te spelen bij The Institute was nooit bij haar opgekomen, maar ze was geïntrigeerd en bereid om een nieuw avontuur aan te gaan.

Na een diepgaand evaluatieproces van een jaar, dat verschillende interviews met de zoekcommissie omvatte, werd Sue gekozen als de nieuwste leider van Kinsey, en haar eerste officiële dag was 1 november 2014. Sue staat bekend als een pionier in de studie van levenslange liefde en partnerbinding, en geeft een uniek perspectief aan de missie van het Instituut om ‘wereldwijde seksuele gezondheid en kennis te bevorderen’.

“Ik denk dat ze mij vooral kozen omdat ik anders was. Ik was niet de typische seksonderzoeker, maar ik had veel seksonderzoek gedaan – mijn interesses waren steeds meer gaan liggen in de biologie van sociale banden en sociaal gedrag en alle stukjes en beetjes stukken die ons uniek mens maken,” zei ze.

Onlangs zaten we met Sue om meer te horen over de reis die haar naar The Institute bracht en de manieren waarop ze uiteenzet over het werk dat Kinsey bijna 70 jaar geleden begon.

Voordat ze bij Kinsey kwam, bekleedde Sue verschillende andere prestigieuze functies en was ze verantwoordelijk voor tal van prestaties. Deze omvatten onder meer co-directeur zijn van het Brain-Body Center aan de Universiteit van Illinois in Chicago en helpen bij het vinden van de interdisciplinaire Ph.D. programma in neurale en gedragsbiologie bij UI, Urbana-Champaign.

Vijfendertig jaar indrukwekkend werk als dit was een belangrijke factor voor Sue om directeur te worden van The Institute en beïnvloedt de inspanningen die ze daar wil ondernemen.

Een pionier worden in de studie van oxytocine

Sue’s passie voor seksualiteitsonderzoek begon toen ze als bioloog reproductief gedrag en gehechtheid bij dieren bestudeerde, met name veldmuizen.

“Mijn dieren zouden levenslange paarbanden vormen. Het leek buitengewoon logisch dat daar een diepe onderliggende biologie voor moest zijn, omdat deze gehechtheden anders gewoon niet zouden bestaan en niet gedurende het hele leven tot uiting zouden blijven komen,” zei ze.

Sue’s werk omvat “The Biochemistry of Love: An Oxytocin Hypothesis.”

Sue ontwikkelde deze theorie op basis van het werk met haar proefdieren en door haar persoonlijke ervaringen, vooral tijdens de bevalling. Ze herinnerde zich hoe de pijn die ze voelde tijdens de bevalling onmiddellijk wegging zodra hij werd geboren en in haar armen, en vroeg zich af hoe dit fenomeen kon gebeuren en waarom. Dit bracht haar ertoe het belang van oxytocine te ontdekken in menselijke gehechtheid, binding en andere vormen van positief sociaal gedrag.

“In mijn onderzoek van de afgelopen 35 jaar heb ik ontdekt dat de fundamentele neurobiologische processen en systemen die een gezonde seksualiteit ondersteunen, nodig zijn om liefde en welzijn aan te moedigen”, zei ze. “In het biologische hart van liefde bevindt zich het hormoon oxytocine. Op hun beurt beschermen, genezen en behouden de systemen die door oxytocine worden gereguleerd, mensen het potentieel om meer voldoening in het leven en de samenleving te ervaren.”

Het onderzoek van het instituut in stand houden en het uitbreiden om relaties te dekken

Hoewel Sue’s nieuwe positie een buitengewone eer is die maar weinigen kunnen ervaren, brengt het wel een aanzienlijke hoeveelheid verantwoordelijkheid met zich mee, waaronder het helpen behouden en beschermen van de bevindingen die The Kinsey Institute heeft gedaan in seksualiteitsonderzoek in de afgelopen 70 jaar.

“Het Instituut heeft een enorme impact gehad op de menselijke geschiedenis. Deuren werden geopend door de kennis die de Kinsey-rapporten aan de wereld gaven”, zei ze. “Ik liep een stukje menselijke geschiedenis binnen dat heel uniek is, dat door het Instituut werd bewaard vanwege bezwaren. Gedurende deze 70 jaar zijn er perioden geweest waarin mensen zich zorgen maakten dat het misschien beter zou zijn als het Instituut dat niet zou doen.” niet bestaan.”

Sue streeft ernaar het 70-jarige werk van The Kinsey Institute te bewaren en uit te leggen.

Sue streeft er ook naar om ervoor te zorgen dat de vooruitgang doorgaat, door samen te werken met wetenschappers, psychologen, gezondheidswerkers en meer van instellingen over de hele wereld om te nemen wat ze al weten en die kennis te gebruiken om zich te concentreren op relaties en de relationele context van hoe seks past in onze grotere levens.

Sue wil vooral weten wat er gebeurt als mensen worden blootgesteld aan gebeurtenissen zoals aanranding, veroudering en zelfs medische ingrepen zoals hysterectomieën.

“Ik wil het Instituut wat dieper in het raakvlak tussen geneeskunde en seksualiteit brengen”, zei ze.

Met haar uitgebreide achtergrond en unieke focus op liefde en de algemene relaties die mensen met elkaar hebben, heeft Sue grote plannen voor The Kinsey Institute – het ultieme is om de altijd ongrijpbare vraag te beantwoorden waarom we ons voelen en handelen zoals we doen ?

“Als het Instituut iets kan doen, denk ik dat het vensters kan openen naar gebieden in de menselijke fysiologie en het menselijk bestaan die we gewoon niet zo goed begrijpen,” zei ze.