Kinderen met vrije uitloop: journalist Lenore Skenazy moedigt ouders aan om zelfredzame kinderen op te voeden

De korte versie: In 2008 zette Lenore Skenazy haar 9-jarige zoon af bij Bloomingdale’s in New York City met een kaart en wat geld, en ze vertrouwde erop dat hij de metro naar huis zou nemen. Ze barstte van trots toen hij 45 minuten later opdook na een klein avontuur in zijn eentje in de stad. Lenore schreef een blogpost om haar ervaring te delen met het zien van haar zoon opgroeien en meer onafhankelijkheid krijgen – en haar verhaal ging viraal. Al snel noemden NPR, The Today Show, MSNBC en andere media Lenore “America’s Worst Mom” en vroegen haar om zichzelf te verdedigen voor haar opvoedingskeuzes – wat Lenore best bereid was te doen. Ze begon blogposts te schrijven op FreeRangeKids.com en hield toespraken in het hele land om ouders te vertellen dat het oké is om de hand van een kind los te laten en hen de vrijheid te geven om de wereld te verkennen zonder constant toezicht. Haar baanbrekende opvoedingsfilosofie heeft geleid tot een nationale dialoog over wat kinderen kunnen en hoe ouders de onafhankelijkheid van een kind kunnen koesteren in een zorgeloze omgeving.

Soms weten ouders gewoon dat hun kinderen klaar zijn om meer voor zichzelf te doen, en andere keren komen ze erachter door te zien hoe hun kinderen een uitdaging aangaan of zelf een probleem oplossen.

Een moeder zag de vindingrijkheid van haar 8-jarige zoon uit de eerste hand toen hij door een verwarring in de naschoolse carpoolgroep werd afgezet bij een leeg en afgesloten huis. Hij had geen sleutel of mobiele telefoon, dus liep hij drie blokken naar een nabijgelegen Koreaanse supermarkt waar hij zijn moeder belde. Ze liet begrijpelijkerwijs alles op haar werk vallen en haastte zich om haar zoon op te halen – alleen om hem volkomen veilig te vinden en de kruidenier te helpen met het opbergen van wat vlees.

Ze was verbaasd over hoe goed haar zoon in staat was om met tegenslagen om te gaan en moeilijke problemen op te lossen. Hij liet haar zien dat hij niet elke seconde van de dag ouderlijk toezicht nodig had. Hij zou de baas over zichzelf kunnen zijn.

Vrije uitloop ouderschap betekent dat een kind de vrijheid en het gezag krijgt om zelfstandig (binnen redelijke grenzen) door de wereld te navigeren. Het gaat erom dat je je zoon of dochter erop vertrouwt om zonder toezicht naar buiten te gaan en te spelen. Het gaat erom erop te vertrouwen dat de wereld een veilige plek is voor uw kind om te ontdekken, te leren en te groeien.

“De kinderen van vandaag behandelen als fysiek en emotioneel kwetsbaar is slecht voor hun toekomst – en de onze.” – LetGrow.org

Lenore Skenazy, een journalist en pleitbezorger voor ouderschap in de vrije uitloop, kreeg in 2008 veel aandacht in de media toen ze haar zoon alleen met de metro in New York City liet rijden. Ze gaf hem een kaart, een MetroCard en geld voor noodgevallen, en ze vertrouwde erop dat hij naar huis zou gaan. Sommige critici noemden haar ‘Amerika’s slechtste moeder’, maar hun slecht geïnformeerde oppositie motiveerde haar alleen maar om het bewustzijn te vergroten over wat vrije uitloop-ouderschap werkelijk betekent.

Tegenwoordig schrijft Lenore over de voordelen van het geven van een langere lijn aan kinderen en technische situaties waarin ze zich in staat voelen om zelfredzamer te worden.

“Ik zie het niet als een manier van opvoeden. Ik zie het als een manier om naar de wereld te kijken,” zei ze. “Het idee dat je de wereld niet kunt vertrouwen is verkeerd. Deel uitmaken van de wereld is wat onze kinderen hier moeten zijn.”

Toen mijn vader opgroeide in Orlando, deed zijn moeder in het weekend de voordeur open en zei tegen haar vijf kinderen: “Kom niet terug voor etenstijd.” Mijn moeder was lang niet zo laissez-faire, maar ze liet mijn tweelingbroer en ik wel door de buurt lopen, fietsen of steppen op zoek naar een potje kickball of 500. Zolang we beloofden bij elkaar te blijven, liet ze ons spelen waar we wilden. Het voelde goed om haar vertrouwen te hebben en dat wilden we waarmaken.

Ouders met vrije uitloop vinden dat hun kinderen de vrijheid verdienen om alleen te spelen. Ze begrijpen dat de misdaadcijfers in de VS dalen en dat ouders hun kinderen niet in huis hoeven op te sluiten om ze veilig te houden.

“Ik hou van veiligheid,” zei Lenore. “Ik ben een nerveuze moeder, maar dat betekent niet dat ik geloof dat mijn kinderen elke keer dat ze het huis verlaten een beveiligingsdetail nodig hebben.”

Als je het niet eens bent met je partner over hoeveel vrijheid of verantwoordelijkheid je je kind moet geven, kan het moeilijk zijn om tot overeenstemming te komen, simpelweg omdat je niet echt weet waartoe je kind in staat is totdat je hem of haar de kans geeft om zichzelf te bewijzen. U moet een veilige manier bedenken om de veerkracht van uw kind te testen en de angsten van uw partner over het worstcasescenario uit te dagen.

U kunt klein beginnen door uw kind boodschappen te laten doen terwijl u in de auto wacht of uw kind naar het huis van een vriend of vriendin te laten lopen of naar een logeerpartijtje te gaan. Het gaat erom te meten waar je bent en waar ze zijn, en kinderen de kans te geven om wat onafhankelijkheid te ervaren.

“Als je alles voor je kinderen doet, zul je geen bewijs zien dat ze dingen voor zichzelf kunnen doen”, zei Lenore. “Maar als je eenmaal ziet wat ze kunnen, is het een gamechanger.”

Naast het geven van motiverende toespraken en het verstrekken van opvoedingsbronnen, werkt Lenore ook nauw samen met scholen en opvoeders om meer mogelijkheden voor ouderschap in de vrije uitloop te bevorderen. De Let Grow Play Club is een naschools programma waar kinderen van alle leeftijden samenkomen op een schoolplein of sportschool om te spelen zonder tussenkomst van een volwassene. Zeven scholen in Long Island hebben aan dit programma deelgenomen.

Tijdens de middag kunnen kinderen hun eigen spelletjes bedenken, hun eigen geschillen beslechten en plezier hebben op hun eigen voorwaarden. Een volwassene staat toe te kijken, maar hij of zij is er meer als badmeester. Tijdens deze speeltijd leren de kinderen sociale vaardigheden, creativiteit, veerkracht, kameraadschap en empathie. Het is een gezonde manier voor hen om hun ideeën te verkennen en leiderschapsvaardigheden te ontwikkelen.

“Ze verdienen net zoveel vrijheid als wij”, zei Lenore. “Ik denk dat iedereen gelukkiger en vrijer zou zijn als we onze kinderen gewoon zouden laten spelen.”

Het Let Grow Project moedigt leerkrachten aan om hun leerlingen uit te dagen om hun ouders te vragen of ze thuis een extra verantwoordelijkheid op zich kunnen nemen. Misschien is het een hond uitlaten. Misschien is het het ontbijt aan het klaarmaken. Wat de boodschap of activiteit ook is, het biedt het kind de kans om te laten zien dat het klaar is om op te groeien en meer verantwoordelijkheid aan te kunnen.

“Ouders zijn doorgaans opgetogen over de volwassenheid en bekwaamheid van hun kind”, zegt Lenore. “En dat doorbreekt de cirkel.”

Het is nuttig om ouders die stap samen te laten zetten en niet de enige ouder te zijn die hun kind zonder toezicht van school naar huis laat lopen of een bus laat nemen om dans- of karatelessen te volgen. Het is veel gemakkelijker om los te laten als je weet dat andere ouders hetzelfde doen, en je kunt zelfs coördineren om je kinderen samen te laten lopen, zodat ze meer socialisatie krijgen en je meer gemoedsrust krijgt. U kunt zich registreren op LetGrow.org om te netwerken met andere scharrelouders in uw omgeving.

Lenore maakte veel indruk in de media toen ze een blogpost schreef over haar ervaring om haar zoon de metro naar huis te laten nemen. Ze werd gevraagd haar verhaal te doen op NPR, MSNBC en Fox News. Vrijwel van de ene op de andere dag werd ze een leider in de beweging voor vrije uitloop. Haar belangenbehartiging en ervaring lieten andere ouders zien wat mogelijk was. En velen hebben haar geschreven om haar te bedanken.

“Laten we gezond verstand terugbrengen in het ouderschap”, schreef prof. Helen McCaffrey in een reactie op een blogpost waarin hij aankondigde dat Utah een wetsvoorstel voor scharrelkinderen in de wet heeft omgezet. “Kinderen zijn van hun ouders, niet van de staat.”

“Lenore had een onuitwisbare impact op onze ouders.” – Matt Allio, directeur van Walden School in Pasadena, CA

Veel scharrelouders gaan naar Lenore’s blog om hun verhalen te delen en uit te leggen waarom ze denken dat hun kinderen zichzelf aankunnen.

PacMom schreef een opmerking waarin stond dat haar 11-jarige en 13-jarige dochters op een zaterdag ruim anderhalve kilometer van de bowlingbaan naar huis liepen toen hun moeder hen te laat ophaalde. “Ik vroeg waarom ze de ouder van iemand anders niet om een lift vroegen, maar ze wilden niemand lastig vallen”, schreef ze. ‘Ze hadden zelf ook al lunch!’

Sarah vertelde een verhaal over hoe haar dochter verdwaalde in een speeltuin in Walt Disney World en een castlid vond om haar te helpen. Sarah zei: “Mijn man en ik maken grapjes sinds DD ongeveer 18 maanden oud was dat we door buitenaardse wezens zouden kunnen worden ontvoerd en dat ze het prima zou redden zonder ons.”

“We waren erg trots op hoe hij met zichzelf omging en hij was behoorlijk enthousiast over zijn avontuur.” – Tim, een scharrelouder

Op haar blog biedt Lenore een realiteitscheck voor ouders die misschien scharrelouderschap willen proberen, maar zich zorgen of angstig voelen over wat er zou kunnen gebeuren. In een sectie genaamd “Echt waar?” ze ontkracht de mythes dat kinderontvoeringen de hele tijd gebeuren, dat misdaad hoogtij viert en dat je kind niet 24/7 in de gaten houden slecht ouderschap is.

“Ik ben een verslaggever. Ik kijk naar statistieken, en ik praat met experts, en ik krijg de feiten,” zei ze. “In plaats van hysterie, hier is de feitelijke informatie.”

Als ouders eenmaal zien dat hun zonen en dochters meer verantwoordelijkheid op zich nemen en succes hebben in echte situaties, zien ze hun kinderen vaak niet meer als hulpeloze baby’s en beginnen ze te beseffen wat ze allemaal kunnen. Dat is een opwindend gevoel voor een ouder, en het is een ongelooflijk geschenk voor een kind om die kans te krijgen om zelfstandig te groeien en te leren.

Ouders met vrije uitloop geven hun kinderen de kans om belangrijke levensvaardigheden te ontwikkelen door het huis uit te gaan en hun eigen weg te gaan. Ze denken dat het hen op de lange termijn niet helpt om kinderen de wereld niet te laten ervaren. Volgens hen moeten kinderen leren voor zichzelf te zorgen, althans een beetje, omdat zelfs de meest toegewijde helikopterouder er niet elke seconde van de dag voor hen kan zijn.

Lenore heeft zich niet verontschuldigd in haar positie als anti-helikopter-ouder. Ze gelooft dat kinderen meer kunnen dan sommige volwassenen hun toeschrijven, en ze is op een missie om dat te bewijzen. Of liever: om kinderen de kans te geven het te bewijzen.

“Na 10 jaar van gedachten te hebben veranderd, ben ik nu geïnteresseerd in het veranderen van gedrag,” zei ze. “Het enige dat ik heb gezien dat de naald beweegt, is wanneer ouders die uitbarsting van trots en vreugde voelen wanneer hun kind iets voor zichzelf doet. Het is alsof je je kind zijn of haar eerste stappen ziet zetten – je maakt ze niet ga daarna weer kruipen.”