Dr Robin Tinghitella: Wybór towarzysza zwierząt jest bardziej wyrafinowany niż nam się wydaje

411: Dzięki swoim badaniom przedstawionym w kilkunastu publikacjach naukowych, dr Robin Tinghitella, wiodąca ekolog behawioralna z University of Denver, dopiero drapie powierzchnię swojej pracy nad wyborem partnera dla zwierząt.

Jeśli uważasz, że nie masz nic wspólnego z krykietem, jeśli chodzi o wybór kogoś na randkę, możesz pomyśleć jeszcze raz.

Prace doktora Robina Tinghitellasa mogą skupiać się na zwierzętach innych niż ludzie, ale to nie znaczy, że my, ludzie, nie możemy się czegoś nauczyć.

Jako ekolog behawioralny na Uniwersytecie w Denver, zadaniem Tinghitelli jest przyjrzenie się komunikacji między płciami i subtelnym sygnałom, których zwierzęta używają do przyciągania i oceny jakości partnera.

„Dużo myślę o tym, jakich sygnałów używają zwierzęta do komunikowania się z partnerami oraz o presji selekcyjnej lub ograniczeniach w ich codziennym życiu, które wpływają na to, kiedy i jak wykorzystują te sygnały i co skłania samice do podejmowania pewnych decyzji dotyczących godów” – powiedziała. .

Tinghitella była na tyle uprzejma, że podzieliła się ze mną szczegółami swojego ostatniego badania i wyjaśniła, jak złożone może być zachowanie godowe zwierząt, takich jak owady i ryby.

W swoim badaniu „Samce i samice świerszczy modulują swoje zachowania godowe w zależności od kobiecego doświadczenia z dostępnością partnera” Tinghitella zbadała świerszcze Acheta domesticus, aby określić, co powoduje zmiany w preferencjach płci żeńskiej w ciągu życia i w jakich warunkach te preferencje się zmieniają.

Świerszcze podzielono na grupy w zależności od ich „wieku” i doświadczeń godowych i trzymano w izolacji, populacjach o niskiej gęstości lub populacjach o wysokiej gęstości z innymi świerszczami.

Niedawne badania dr Robin Tinghitella badają, co powoduje różnice w preferencjach małżeńskich samic świerszczy.

W tych warunkach Tinghitella zauważyła dwa wzorce:

1. Kobiety trzymane w populacjach o niskiej i wysokiej gęstości częściej inicjowały zaloty niż te w izolacji.
2. Mężczyźni byli w stanie ocenić wcześniejsze doświadczenia samicy, „być może poprzez różnice w tym, jak często samice się do nich zbliżały” i preferowały zaloty do samic, które doświadczyły wysokiego zagęszczenia.

Ten drugi wzorzec może sugerować, że „mężczyźni oceniają współzawodnictwo partnerskie za pomocą wskazówek socjoseksualnych pochodzących od potencjalnych partnerów i odpowiednio dostosowują swoje zachowanie”.

„Zachowanie zalotne samców i samic było elastyczne w zależności od liczby partnerek napotkanych we wcześniejszym życiu” – powiedział Tinghitella.

Tinghitella rozkłada to jeszcze bardziej, mówiąc, że preferencje dotyczące partnera są znacznie bardziej elastyczne, niż kiedyś myśleliśmy, i jest miejsce na zrozumienie, w jaki sposób doświadczenie może oddziaływać na takie rzeczy, jak wiek, aby wpływać na decyzje, które podejmujemy przy wyborze naszych partnerów.

„Decyzje dotyczące godów mogą się zmieniać w zależności od różnych kosztów, jakie jednostki napotykają w ciągu swojego życia, niezależnie od tego, czy jest to koszt czasu związanego z poszukiwaniem innego partnera, czy jakaś siła zewnętrzna, taka jak drapieżniki, które nakładają koszty na produkcję sygnału lub poszukiwanie partnerów” – powiedział.

Chociaż jest dopiero na trzecim roku na Uniwersytecie w Denver, ostatecznie Tinghitella widzi, jak jej kariera rozwija się w kierunku szkolenia kolegów, aby być komunikatorem naukowym i podekscytować ludzi magią, która istnieje w tej dziedzinie.

„Myślę, że wybór partnera to fascynująca dziedzina, która jest naturalnie atrakcyjna dla szerokiej publiczności, ponieważ wszyscy to robimy, więc wszyscy mamy jakąś opinię na ten temat lub pytanie na ten temat” – powiedziała. „W dłuższej perspektywie chciałbym dążyć do dzielenia się moją pracą i pracą innych z szerokim, niespecjalistycznym odbiorcom. Myślę, że to świetny sposób na przedstawienie procesu naukowego i rodzajów pytań, na które możemy odpowiedzieć. “

Dr Robin Tinghitella bada interakcje między płciami, próbując zrozumieć pochodzenie i utrzymywanie się zmienności w sygnalizacji seksualnej i wyborze partnera.

Chce również zachęcić tych, którzy uważają, że nienawidzą nauki, aby dawali szansę takim studiom.

„Nie możemy zakładać, w jaki sposób wzorce, które odkryłem w doborze partnera dla zwierząt, są podobne lub różne od wyboru partnera dla człowieka” – powiedziała. „Te rzeczy muszą zostać przetestowane, a w naszej sytuacji dzieje się o wiele więcej, ale myślę, że z pewnością łatwo i fajnie jest wyobrazić sobie podobieństwa”.

Aby dowiedzieć się więcej o dr Robin Tinghitelli i jej pracy, odwiedź stronę tinghitellalab.weebly.com.